Honduras

Geachte kijkbuiskinderen,
Thuis weer redelijk gesetteld en het diepe blauw ingesprongen dus tijd voor de vier verslagen van de Centraal Amerika reis..... Laten we het in cronologische volgorde houden.... HONDURAS

Na een pittige reis die ons langs St Maarten, Porto Rico en Miama leidde was de aankomst in San Pedro Sula zoals in elke grote stad.... Scheeuwende taxi chauffeurs, toeterende bussen en vooral veel smog. Geen stad om eens lekker in rond te wandelen en te genieten van mooie gebouwen, maar meer de categorie van inpakken en zo snel mogelijk wegwezen. Na de bus systemen te hebben oncijfert en de nacht te hebben doorgebracht in een safe deposit box (werkelijkwaar geen indee van dag of nacht omdat de ramen ontbraken) begon de reis met een 4 uur durende tocht naar Copan, nabij de Guatamalese grens.
De zon liet ons die dag weten dat een culturele dag was aangebroken, 2000 jaar of stenen geschiedenis doet je beseffen dat er zeer gecultiveerde beschavingen waren voor de mobiele telefoon werd uitgevonden. Na de enige andere Amerikaanse toeristen te hebben uitgelegd dat de Maya's niet samen met de romeinen vochten tegen Hannibal, besloten we de dag met wat lokaal bier af te sluiten op ons terras. Die avond lieten de weergoden ons weten wat regenseizoen in Centraal amerika betekend. Twee uur voordat de poncho's een 'plastic fantastic tour' naar een restaurant mogelijk maakten kwam het werelijkwaar met bakken uit de hemel, straten werder rivieren en het water tot aan je kuiten.....maar de voeten hadden hun badje tenminste gehad na een dag vol inspanning. Vroeg in de morgen (met slechts een straatlantaarn die het weer had overleeft) vertrok een oude schoolbus naar La Ceiba. Diezelfde avond bevonden we ons in de hooglanden van Honduras in een verlaten hut op stelten in het midden van het regenwoud. Na het rivier raften, waterval sky diving en flinke stroomversnellingen de volgende dagen te hebben overleeft vervolgde de tocht zich naar Roatan, een van de Bay Islands in het noorden van het land. Na al twee weken te hebben genoten van slechte bedden, goedkope maaltijden en behulpzame Spaans sprekende bevolking, was Roatan het tegenover gestelde. Maar de strand wandelingen en het goede duiken maakte de prijzen, de toeristische sfeer en de zandvlooien redelijk goed. Na terugkomst op het vaste land besloot een taxichauffeur te laten zien dat hij met 200 km per uur tussen bussen, paard en wagens en fietsers kon doorslalommen om ons wat sneller naar de bus te brengen verder land inwaards. Blij om vaste grond onder de voeten te hebben kochten we alles wat er maar lekker uitzag van wat straat verkopers, negeerde we de enorme verzameling wapens in het benedendek van de bus en begon een tocht van twee dagen naar de grens van Nicaragua. De prachtige bergen, kleine dorpjes en het schouwspel van leven in een arm land vertrok aan onze ogen voor we uiteindelijk het tweede land van onze tocht bereikten.......

WORDT VERVOLGD