Titanic

De tranen die rolden toen de Titanic onderging en Di Caprio het koud kreeg en afzonk naar de bodem der oceaan. Menig vrouw verstijfde bij de gedachte dat hij nooit meer boven water zou komen....

Zoiets, maar dan net wat anders, heeft buureiland Sint Eustatius ook. Een wrak dat op de bodem van de oceaan ligt en inplaats van walsende mensen, wuivende koralen en planten in zich heeft.

Je bent jong, nieuwsgierig en zoekt uitdagingen.... Dus wat doe je dan??? Juist!! Een trip boeken naar Statia om daar het wrak te gaan duiken. Woensdag vlieg ik samen met een andere duikinstructeur naar Statia, om pas vrijdag weer terug te komen. De tussenliggende dagen worden gevuld met duiken, de historie van Statia oprakelen en uitrusten.
Kijk er erg naar uit om Saba weer ff te verlaten. Zoals muren in een kleine kamer op je af komen, zijn steeds de zelfde gezichten op een klein eiland af en toe ook ff teveel. Mijn voornemen om mijn eilandhop gedrag voort te zetten is een van de weinige voornemens waar ik me nog strikt aan hou. Hardlopen, slapen en boeken lezen ten spijt, dus is het gekregen salaris alweer op zijn nieuwe bestemming. Een mooi hotel, twee duiken en de vliegreis gaat niet in de koude kleren zitten, maar de ervaring van een gezonken schip van binnen bekijken is net iets als de mastercard reclame...onbetaalbaar. Ten minste dat hoop ik....

Voor hen die mij deze week willen bereiken: weinig geluk. De telefoon maatschappij heeft weer eens last van carribische tafrelen en internet is niet tot mijn beschikking op Statia. Zodra ik terug ben stel ik jullie natuurlijk op de hoogte.... Wie weet zelfs met foto's maar daar moet ik een collega even lief voor aan kijken aangezien mijn camera officieel is overleden. De begrafenis was zwaar, mede omdat het plaatsen van foto's mijn weblog interressanter maakt dan enkel gezwets, maar wie weet is er hoop voor een wederopstanding....

Tot volgende week!!!
Dikke kus vanuit de carribean