Home sweet home

Goed, mijn welgemeende excuses voor degenen die dachten dat ik de terugtocht naar mijn kleine puiste eilandje niet had overleeft........ Laten we even terug gaan in de tijd zodat jullie weer helemaal op de hoogte zijn.

Het voordeel van vroeg vertrekken van schiphol is dat de tranenzee beperkt kan blijven, tegen de tijd dat iedereen wakker begon te worden en besefte dat ik weg was, begon ik al aan mijn avond vierdaagse op Parijs. Vrij confronterend om te beseffen dat het vliegveld groter is dan mijn uiteindelijke reisbestemming. Maar mijn groene monster (een koffertje dat oplossing bood aan de 20kg bagage limiet) en ik trokken ons daar mooi niks van aan. De vliegtuigtrap was fysiek het laatste wat mijn voetjes aankonden want een overstap in Parijs op hoge hakken is niet aan te bevelen, maar ach: Always travel in style.... De stewardess kwam me vriendelijk vertellen dat ik nog precies een uur had om alle hapjes en drankjes in te halen voor Sint Maarten in zicht was. Tja, was het zorgvuldig opgebouwde chronische slaaptekort toch ergens goed voor.

Nog voor ik het zonlicht van Sint Maarten kon aanschouwen had ik twee brede armen om me heen en begaf ik me naar een hutje op het strand. Twee dagen met enkel zon, liefde, zee en strand waren het begin van mijn thuiskomst. Op Saba stond een heuse kring van vrienden me op te wachten en bestond de rest van het avond programma uit de kroeg en een uitgebreid diner. Haast te moe om te beseffen dat het prachtige paleis op de klif bijna van ons zou zijn, storte ik me op bed.

Gezien het geld er in Nederland behoorlijk doorheen was gegaan bevond ik me twee dagen later alweer (als een vis) in het water om een groep de mooiste plekjes onder de zee spiegel te laten zien.

Nu bijna twee weken later is het leven in paradijs alweer redelijk gewend. Maar hoe mooi is het als je niet hoeft te dromen over het leven, maar je droomleven kan leven............

Veel liefs (en snel volgen de nieuwe foto's van Saba nu.....)
Juliska